Een rots, een vuurtoren. De onmogelijke liefde tussen de vuurtorenwachter en een dove zeemeermin. Muziek van Händel, Purcell en Monteverdi én Keltische muziek, met dans. Gebarentaal. De Vuurtorenwachter van BarokOpera Amsterdam is geen dertien-in-een-dozijn-voorstelling.
Door Frans van Hilten. BarokOpera Amsterdam maakt al jaren mooie producties onder leiding van Frédérique Chauvet. Soms bestaande opera’s, zoals enkele jaren terug Händels Acis en Galatea, ditmaal een nieuw, eigen verhaal. Toepasselijk: ook in deze tijd voelt niemand meer vaste grond onder de voeten en zijn wij allen dolende schepen – alleen de vuurtorenwachter kan ons redden.
De eenzame vuurtorenwachter droomt intussen van een imaginary friend. De geest van zijn vrouw is bij hem en roept Cupid voor hem op. Een storm steekt op. Een zeemeermin spoelt aan. Ze leert lopen en probeert zich aan te passen aan het leven en de routines van de vuurtorenwachter. Maar al gauw verlangt de zeemeermin terug naar haar zee.
De voorstelling wordt gezongen door bas-bariton Vitali Rozynko als de vuurtorenwachter. Sopraan Elvire Beekhuizen is de stem van zijn overleden vrouw én van de zeemeermin. Aan de hand van vijftien aria’s en duetten van Händel, Purcell en Monteverdi bezingen de vuurtorenwachter, zijn vrouw en de zeemeermin hun bestaan, de liefde, het lot en de berusting. Zeven musici aan de voet van de vuurtoren vertolken de dansbare muziek op authentieke barokinstrumenten.
Gebarentaal
Dat gebarentaal een belangrijk deel uitmaakt van de voorstelling heeft met corona te maken, vertelt Chauvet. “De gedwongen afstand tussen de artiesten maakte dat we niet zoals gebruikelijk met elkaar konden communiceren. We moesten naar andere expressiemiddelen zoeken dan ‘de normaliteit’. Dit zou je kunnen vergelijken met wat doven en slechthorenden ondervinden.”
Daarom én geïnspireerd door de dove zeemeermin besloot regisseur Vincent van den Elshout om alle communicatie tussen de personages te laten verlopen via gebarentaal: door de zangers/acteurs zelf waar mogelijk, anders door de instrumentalisten aan de voet van de rots. Om dit goed te doen liet het gezelschap zich begeleiden door Mirjam Stolk, tolk Nederlandse gebarentaal, en Iris Wijnen, zelf doof én docent gebarentaal.
Keltische muziek
Of dat allemaal nog niet genoeg is, bevat de voorstelling ook dans en acrobatie. De bewegingen van de zeemeermin worden namelijk uitgevoerd door danseres en acrobate Francesca Orso. Zij beweegt op Keltische klanken, die opvallend veel overeenkomsten vertonen met de barokmuziek.
Barokopera Amsterdam, De Vuurtorenwachter. Première zondag 28 januari, Koninklijke Schouwburg, Den Haag. Daarna voorstellingen in Amsterdam, Zwolle, Hengelo, Kampen en Heerlen.
Update: na de première zijn enkele voorstellingen geannuleerd, maar in april speelt de opera in Kampen, Hengelo en Heerlen. Bekijk de speeldata op de website.
(foto: Govert de Roos)
kunstHart 