Door: Sander Beusen. ‘Geluk, daar heb ik hard voor moeten werken.’ Philippe (Huub Stapel) is steenrijk, woont in een prachtig huis in Parijs, en is verlamd van zijn kin tot aan zijn tenen. Een ongeval bij het paragliden. Sindsdien bestaat zijn leven uit nietsdoen, verzorging en medelijden.
Driss, een rol van Cyriel Guds, woont in de banlieues van Parijs. Geen baan en geen toekomst, dat is zijn bestaan. Zijn leven lijkt al voorbij voor het goed en wel begonnen is.
‘Ik veeg geen reet af bij een vent!’
Deze twee karakters konden niet verder van elkaar af staan, maar Intouchables, theaterversie van de bekende film, brengt hen samen. Driss wordt de persoonlijke verzorger van Philippe. Een echte baan, met verantwoordelijkheid. En da’s allemaal nieuw voor Driss. ‘Ik veeg geen reet af bij een vent!’
Stapel en Guds hebben veel scènes samen. Soms dolkomisch, soms diepmenselijk. Opvallend is de uitstekende chemie tussen hen. Huub Stapel acteert in een rolstoel, mag alleen zijn hoofd gebruiken. Een van de instrumenten van een acteur, het lichaam, valt dus weg. Toch brengt hij Philippe waarheidsgetrouw tot leven. Cyriel Guds studeerde in juli af aan de Toneelacademie in Maastricht en mag in Intouchables al meteen laten zien wat hij kan. Hij acteert erg fysiek met veel dans en bewegingen. Een mooi contrast met de immobiele Philippe.
Je tegenpool als beste vriend
En toch leren Philippe en Driss veel van elkaar. Over hoe het leven in elkaar steekt, hoe je tegenslagen kan overwinnen en hoe je grootste tegenpool je beste vriend kan worden. Hun beider bestaan lag stil, maar ze leren elkaar terug “leven”.
Intouchables is een toegankelijke, mooi gebrachte voorstelling die onder je huid kruipt. Want je openstellen voor anderen die op het eerste gezicht niets met je gemeen hebben, kan jouw leven wel eens veel rijker maken.
Gezien op 25 september in Theater aan het Vrijthof in Maastricht. Intouchables reist nog tot begin december door Nederland.
(Foto: campagnebeeld Intouchables)
kunstHart 