Marilyn – Powervrouw met trieste ondertoon

Tentoonstelling bracht mij nog dichterbij

Door: Jetty Scholten. Dit jaar zou ze eenennegentig zijn geworden. Norma Jeane Baker, beter bekend als Marilyn Monroe. Mijn fascinatie voor Monroe gaat ver terug. Als tiener sierden posters en ansichtkaarten van dit icoon al de muren van mijn slaapkamer. Toen ik hoorde over een tentoonstelling in de Nieuwe Kerk over Monroe, fonkelde het in mijn hoofd: daar moest en zou ik heen gaan!

Eén van mijn vriendinnen, Yarda, bleek zonder dat ik dit wist ook een passie te hebben voor deze bijzondere powervrouw. Want wat is ze, zelfs in deze tijd, een inspiratiebron voor velen. Nog leuker dus om samen de expositie te bezoeken!

Zij kon met één blik zo ontzettend veel vertellen, maar door het bestuderen van haar leven word ik verdrietig

Opgetogen stapten wij afgelopen zaterdag de Nieuwe Kerk binnen. Alleen al het prachtige decoratieve interieur maakte indruk op ons. De hoge ramen, het geelkoperen koorhek… We hadden wel even enige moeite met onze oriëntatie. Want waar begon die tentoonstelling nou eigenlijk? Maar al snel werden we bevangen door een imposante sculptuur uit de scene van de film Gentlemen Prefer Blondes. Dit beeld leidde ons vervolgens naar een introductieverhaal over de collectie.

Lotgevallen van een collectie

Na Monroe’s dood in 1962 – slechts 36 jaar oud werd ze – erft haar acteercoach Lee Strasberg al haar persoonlijke bezittingen. Deze bezittingen werden geveild en onder meer gekocht door Ted Stampfer. Met 700 voorwerpen is hij een van de grootste eigenaren van de Marilyn-collectie. Daarvan waren er tijdens deze tentoonstelling 250 te bewonderen.

De jurk is niet de jurk

Hoogtepunt vonden wij toch wel de jurk, al is het niet de jurk die ze daadwerkelijk heeft gedragen in The Seven Year Itch, maar een reserve exemplaar. > Bekijk de beroemde jurk-scène!

Daarnaast waren er aangebroken potjes crème, nepwimpers, slaapmaskers, een lipstick enzovoorts te bewonderen. En kleding zoals avondjurken of een zwarte coltrui met een witte capribroek. Zo stijlvol, juist door de eenvoud ervan. En dan vele fragmenten uit haar films, originele filmscripts en brieven van fans.

Toch zie je op de foto’s in haar gezichtsuitdrukking ook eenzaamheid terug, die trieste kant. De keerzijde van haar roem. Marilyn had het verlangen om herkend te worden. Om een echte diepe connectie te krijgen en begrepen te worden. Dat probeerde ze via de camera voor elkaar te krijgen. Op een foto kon ze tegelijkertijd triest, zwoel en lachend kijken. Zij kon met één blik zo ontzettend veel vertellen. Maar door het bestuderen van haar leven word ik verdrietig. Ze werd immers niet begrepen. Ze miste de basis van haar jeugd. Het is treurig dat ze niet de tijd kreeg om die basis te vinden.

Ode aan een superster

Maar Monroe was meer dan dat. Een ambitieuze vrouw die haar tijd vooruit was. Pionier voor vrouwenrechten in de jaren vijftig. De tentoonstelling eindigt met een ‘Memory Lane’ waarin op grote schermen fragmenten van Monroe op het toppunt van haar roem worden getoond.  Een terechte ode aan deze superster.

Conclusie? Al met al overtrof de tentoonstelling mijn verwachtingen. Een echte inkijk in haar leven, ook achter de schermen. Het heeft me nog dichter bij deze bijzondere vrouw gebracht. Ik denk dat ik binnenkort maar weer eens een film van haar ga kijken!

• De tentoonstelling 90 jaar Marilyn, omzien naar een iconische vrouw in de Nieuwe Kerk, Amsterdam is helaas niet meer te bezoeken.