Door: Mireille Nitiredjo. Een regenachtige werkdag. Tijdens de lunch wordt aan je gevraagd of je zin hebt in een avondje ballet. Uiteraard! Daar zeg ik dus geen ‘nee’ tegen. Welke voorstelling dan? Conny Janssens HOME.
“Wil ik dit lezen? Ik besluit het niet te doen”
Daar ga ik dan, woensdagavond, zonder verwachting ( behalve dat het indrukwekkend zal zijn).
In de lobby wordt mij een folder overhandigd. Hierin staat enige uitleg over de voorstelling. Wil ik dit lezen? Ik besluit het niet te doen, en op mijn inlevings- en inschattingsvermogen te vertrouwen. Ook wordt verteld dat er geen pauze is! Hoezo niet dan? Worden de dansers niet moe? Ik vraag het me af.
Balkon voor muzikanten
Bij het betreden van de grote zaal van de Kunstlinie Almere Flevoland start de beleving al. Normaal gesproken kunnen we niet zien wat er zich op het podium afspeelt. Ditmaal is het decor meteen te zien. Een witte wand, enkele deuropeningen, een wasbak en kraan en een bed met daarin een toegedekte boom en een danseres die met haar rug naar het publiek zit. Ergens rechtsboven is een balkon gemaakt voor de twee muzikanten, een bassist/cellist en een pianist/toetsenist.
“Geen seconde mag je missen, anders ben je de draad kwijt”
Ik neem alles tot me en opeens gaan de lichten uit. Dan staat de danseres op, loopt naar een muur en begint erop te schrijven. Ze gaat maar door. Ondertussen gebeurt er van alles op het podium. Solo-dansers, duo’s en groepjes wisselen elkaar af. Ik kom ogen tekort. Overal gebeurt wel wat. Om het verhaal enigszins te kunnen volgen, moet je je aandacht er volledig bij houden. Echt volledig! Geen seconde mag je missen, anders ben je de draad kwijt. De schrijvende danseres is ondertussen onderdeel geworden van het dansend gezelschap. En nog steeds wisselen de groepjes/dansers elkaar af.
Bezinken
Waar zit ik naar te kijken? Die vraag stel ik me gedurende de hele voorstelling. Maar ik heb nog geen spijt dat ik ja heb gezegd tegen dit optreden. En dan is de voorstelling afgelopen. Net zo abrupt als die begon. In mijn beleving dan. Ik ga naar huis en moet het laten bezinken. Ik heb daar wel een dag of twee voor nodig gehad besef ik achteraf.
En dan weet ik het. Ik heb gekeken naar een voorstelling over de mens. De mens en zijn verhoudingen. Verhoudingen met? Tja, alles! Zichzelf, zijn geliefde, zijn omgeving. De mens als individu, maar ook als deel van een groep. Op zoek naar antwoorden op vragen die iedereen heeft. Over het verleden, over de toekomst, maar ook over het heden. En dat zet me tot denken: wat wil ik, wat wilde ik niet en wat wil ik nog bereiken? Levensvragen zoals mijn vader het zou noemen. De vragen over de beproevingen van het leven.
Fascinerend hoe zo een voorstelling je kan raken en aan het denken kan zetten. Een aanrader!
- HOME van Conny Janssen Danst met muziek van Michel Banabila en Maarten Vos. Alleen nog te zien op 28 april (Amsterdam) en 29 en 30 april (Rotterdam). Info en tickets connyjanssendanst.nl.
kunstHart 