Door: Annemiek de Ruiter. Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam heeft mooie topstukken van surrealisten in de vaste collectie. Tot en met 28 mei zijn die stukken aangevuld met 300 werken uit grote verzamelingen in de tentoonstelling Gek van surrealisme. Ik ging samen met de puber des huizes op verkenning in de bijzondere wereld van Dalí en Magritte.
“Ze wilde graag proefzitten, liefst onderuit gezakt met één been over de leuning. Dalí had het vast goed gevonden maar de beveiliger was het er niet mee eens”
Gek van surrealisme is al sinds de opening in februari een goedbezochte expositie. Niet zo slim dus om midden in de meivakantie te gaan. Gelukkig is de tentoonstelling zo opgesteld dat je langs de werken kunt dwalen en toch nog voldoende zien.
Alleen het middendeel, waar in een ovaal een soort expositie in de expositie is gebouwd, is een echte bottleneck. Daar staan de wanden te dicht op elkaar en op die wanden hangen de werken ook nog eens bijna tegen elkaar aan.
Zien hoe gek ze waren
Als kunstliefhebber ken je al aardig wat van de tentoongestelde werken, uit boeken en van websites of omdat je ze in eerdere exposities al ‘live’ hebt gezien. Zelfs de puber herkende veel, vanuit haar kunstlessen van de middelbare school. Maar om al die beroemde werken zo bij elkaar te zien is toch erg indrukwekkend. En volgens de puber ‘zie je zo pas goed hoe gek ze eigenlijk waren’.
Geen rode draad
Probeer de enorme hoeveelheid schilderijen, beelden, teksten en schetsen vooral niet te begrijpen maar laat ze gewoon op je inwerken. Een patroon valt ook na twee rondjes dwalen niet te ontdekken, een gemeenschappelijk thema of een rode draad evenmin. Gek, gekker, gekst lijkt de enige overeenkomst in deze bonte verzameling.
En toch grijpt het je. Of het de hoeveelheid is, de kleuren, de contrasten – geen idee. Maar hoe langer je rondloopt tussen de surrealistische werken, hoe dichterbij ze komen.
Lippenbank
Af en toe springt er een uit waar je echt iets mee hebt. De puber viel als een blok voor Dalí: voor een donker schilderij waarin meerdere doodshoofden te herkennen waren en voor zijn beroemde lippenbank. Ze wilde graag proefzitten, liefst onderuit gezakt met één been over de leuning. Dalí had het vast goed gevonden maar de beveiliger was het er niet mee eens.
“Hoe kunstzinnig en modern ook, soms was het gewoon snel cashen”
Mij greep een bijzonder onheilspellend schilderij naar de keel van een jungle met vele tinten groen en (na twee keer kijken) allerlei figuren. ‘Max Ernst – Joie de vivre‘ volgens het bordje. Dat maakte het alleen maar mooier.
Computerspel
Samen met de puber ook nog even het computerspel gespeeld waarbij je een eigen surrealistisch gedicht maakt met woorden die in je opkomen bij een bepaald kunstwerk. Zie de foto bovenaan! Het spel laat mooi zien dat het voor de surrealisten, hoe kunstzinnig en modern ze ook waren, soms ook gewoon snel cashen was.
Gek van surrealisme is zeker de moeite waard. Neem je tijd en denk vooral niet dat je daarna de rest van het museum ook nog even meepikt. En heb je echt geen zin of kans om de deur uit te gaan, dan geeft de website van Boijmans al een aardige eerste indruk. Speel dan ook het woordenspel online en maak je eigen surrealistische poëzie!
Gek van surrealisme is te zien tot en met 28 mei 2017.
kunstHart 