Museum Voorlinden heropent met een tentoonstelling van werken uit eigen collectie. Natuurlijk te bezoeken met een tijdslot, maar dan kun je wel heel dicht bij de werken komen. Een feest.
Door: Frans van Hilten. Ze hebben het zwembad opnieuw geschilderd in Museum Voorlinden, de spin Maman van Louise Bourgeois bleef gewoon voor de deur staan en twee weken geleden opende het restaurant alweer voor afhaal. Maar verder was het stil in Museum Voorlinden de afgelopen maanden. De grote geplande Gormley-zomertentoonstelling werd noodgedwongen afgeblazen. ‘Die wil je vieren met zo veel mogelijk publiek,’ zegt directeur Suzanne Swarts. Gormley verhuist dus naar 2021.
Het ontstane gat in de programmering was volgens Swarts geen reden tot paniek. ‘We zijn onze eigen collectie ingedoken. We hebben er werken uitgehaald die we zelf graag wilden zien, die in sommige gevallen na aankoop nooit uit de kist zijn geweest, en publiekslievelingen, die nu niet hoeven te wachten tot ze over jaren weer in een thematentoonstelling passen.’
Eerste date
Rendez-Vous – ontmoeting – heet de tentoonstelling, en volgens Swarts is het museum ook werkelijk een ontmoetingsplek. ‘Mensen spreken hier af of hebben hier hun eerste date. In deze tentoonstelling ontmoeten bezoekers, kunstwerken én kunstenaars elkaar – soms ook kunstenaars die elkaar in werkelijkheid nooit hebben ontmoet.’
In virtuele kunst gelooft Swarts niet zo: ‘In het virtuele worden maar heel weinig zintuigen geprikkeld. Visueel en een beetje gehoor, maar geen tast, geen geur. Het gaan naar een museum, daar het licht ervaren, het zijn waarden waar je je normaal niet zo van bewust bent, maar die in het virtuele niet haalbaar zijn. Daarom hebben we bewust niets anders gedaan dan we normaal ook zouden doen.’
“In het virtuele worden maar heel weinig zintuigen geprikkeld”
Anders dan bij de meeste collectietentoonstellingen koos Voorlinden ditmaal niet voor één rode draad, maar heeft elke zaal een subtiele samenhang, een thema dat er niet te dik bovenop ligt. In de eerste zaal is de relatie tussen schoonheid en vergankelijkheid vrij duidelijk aanwezig, in andere zalen laat het thema zich iets moeilijker uit de werken destilleren.
Te veel uitleggen doet Suzanne Swarts liever niet. ‘De kunstenaar had er geen woorden voor, anders was hij wel schrijver geworden, en ik dus ook niet. Als het niet voor zich kan spreken, heeft een kunstwerk het voor mij eigenlijk al niet gehaald.’
En wat is er nu eigenlijk te zien? Een grote diversiteit aan werken met meestal grote zeggingskracht. Ik noem er maar een paar. Kwetsbare, menselijk zingende singernaaimachines van William Kentridge. De enorme bedoeïenenpannen van Maha Malluh, die laten zien hoezeer koken deel is van de cultuur en het overleveren van verhalen. Anya Gallaccio’s vergaande gerbera’s achter twee glas-houten deuren.
“De kunstenaar had er geen woorden voor, anders was hij wel schrijver geworden”
De beer, waar Abraham Poincheval dertien dagen in doorbracht in een Parijs museum. Alle mallen die John DeAndrea afgoot van levende mensenhoofden en gebruikte als basis voor zijn sculpturen. De huid van boomstammen, door slagersdochter Berlinde de Bruyckere afgegoten in was. Tien kubussen van elk vierhonderd kilo gekleurde confetti van Lara Favaretto. Komt geen druppel lijm aan te pas; een keer stoten en de kubus is weg.
Eenrichtingsverkeer
Hoewel het museum tijdelijk eenrichtingsverkeer kent, is er geen pijl op de vloer te bekennen. De guides and guards die bezoekers wegwijs maken in de zalen bewaken ook de looproutes. Dat je zo dichtbij al de werken kunt komen, maakt de ontmoeting heel spannend. In deze tijd is het fijner dan ooit de kunst tot zo dicht op de huid te kunnen benaderen.
- Rendez-Vous, Museum Voorlinden, verlengd tot en met 18 april 2021
- Ook weer open: Kunstmuseum Den Haag
- Ook iets moois gezien? Deel het met kunstHart!
Foto’s auteur. Foto boven: Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) van Lara Favaretto
kunstHart 