Door: Remko Mikkenie. Ik luister vooral de laatste paar jaar naar Tom Petty, geïnspireerd door het nummer Good enough in de ‘kijk-ik-kan-ook-gitaarspelen’-game Rocksmith. Voorheen is Tom Petty blijkbaar altijd onder mijn radar door geschoten.
Sinds vorig jaar checkte ik regelmatig zijn website of er ook nog eens een tour aan zou komen. En begin dit jaar had ik geluk, hij zou spelen in Hyde Park in Londen – voor de tweede keer in achttien jaar in Groot Brittannië! Dus heb ik meteen maar kaarten besteld, onze kleine meid van anderhalf jaar oud zouden we wel meeslepen.
“Onze kleine meid van anderhalf jaar oud zouden we wel meeslepen”
Op 9 juli was het dan zover. We kwamen vlak voor het voorprogramma, Stevie Nicks (!), aan. De kleine bleek toen helaas al doodmoe. Haar hotelbedje had geen bodem, waardoor ze al wat slechte nachten achter de rug had. Mijn vriendin ging met haar terug naar het hotel. Ik bleef ‘alleen’ achter. Gelukkig waren een stel Ieren en Engelsen bereid er samen met mij een feestje van te maken.
Energiek en fris
De opkomst van Tom Petty werd met luid applaus begroet. Het leek alsof het hele veld hier jaren op had moeten wachten, en dat was natuurlijk ook wel zo. Tom Petty kwam bijzonder energiek over en klonk heel fris. Iemand naast mij vroeg zich af hoe oud hij eigenlijk was en geloofde het niet toen ik zei dat hij al 66 is.
“Een buur kon even niet meer dan meerdere keren achter elkaar ‘unreal’ uitbrengen”
Het hoogtepunt was het duet met de al eerder genoemde Stevie Nicks, Stop draggin’ my heart around. Niet alleen voor mij een hoogtepunt – ik ben fan van Fleetwood Mac – maar het hele publiek vond het prachtig. Een andere buur kon even niet meer dan meerdere keren achter elkaar ‘unreal’ uitbrengen. Na het concert ging iedereen in erg goede stemming naar huis, ik ook. Ik ben heel blij dat ik dit concert nog heb mogen meemaken.
I.M. Tom Petty 20 oktober 1950 – 2 oktober 2017
Bekijk een impressie van het concert in Hyde Park op YouTube:
kunstHart 