Door: Onno Weggemans. Ilja Leonard Pfeijffer schreef in 2016 de autobiografie Brieven uit Genua. Toneelgroep Maastricht bewerkte het succesvolle boek tot een toneelstuk.
Liefde doet rare dingen met een mens. Zonder enige vorm van training fietst de Nederlandse schrijver Ilja Leonard Pfeijffer in 2008 samen met zijn geliefde Gelya naar Genua, de ‘labyrintische’ havenstad met haar duistere steegjes, ontelbare palazzi en evenzovele gelukszoekers.
Pfeijffer vindt zichzelf terug onder een lekkende parasol
Helaas: de liefde strandt en Gelya vertrekt naar Berlijn. Pfeijffer vindt zichzelf terug onder een lekkende parasol. Hij probeert weer vat te krijgen op zijn leven door brieven te schrijven aan zijn voormalige geliefde. Ze liggen als witte A-viertjes op het toneel. De parasol staat er naast, net als het terrastafeltje waaraan de schrijver de ene na de andere (nep)cocktail naar binnen slaat.
Compassie voor vluchtelingen
Een speciaal ‘intermezzo’ vormt een brief aan Europa, waarin compassie en steun wordt gevraagd voor de vluchtelingen die een veilig heenkomen bij ons zoeken.
Servé Hermans, artistiek leider van Toneelgroep Maastricht, speelt Pfeijffer. Hij brengt de schrijver humorvol tot leven en verwoordt op magnifieke wijze in negen brieven diens virtuoze taalgebruik. In diverse bijrollen verschijnt ook Michel Sluysmans op het toneel: de tweede artistiek leider van Toneelgroep Maastricht. En verder schitteren pianiste Elisabeth de Loore en sopraan Lies Verholle, die aria’s zingt van Monteverdi en Puccini.
Onafgebroken woordenstroom
De voorstelling duurt negentig minuten (zonder pauze) en is door de nationale pers lovend tot zeer lovend ontvangen. Ook om me heen ontwaarde ik veel enthousiasme. Vanwaar dan toch mijn eigen gemengde gevoelens? Hoe virtuoos ook: door de bijna onafgebroken woordenstroom van Hermans werd ik murw geslagen, de negen brieven van Pfeijffer waren me te veel, de bijrollen van Sluysmans zorgden slechts voor enige verluchting.
Regelmatig dacht ik: alsjeblieft, nog niet stoppen met spelen, nog niet spelen met zingen
Wat voor mij de voorstelling redde: de muziek. Het pianospel van De Loore en de aria’s van Verholle zorgden voor momenten van grote schoonheid en konden me niet lang genoeg duren. Regelmatig dacht ik: alsjeblieft, nog niet stoppen met spelen, nog niet spelen met zingen, laat het alsjeblieft nog wat langer duren.
Brieven uit Genua van Toneelgroep Maastricht verdient ongetwijfeld alle lof die het ontvangt. Toneelliefhebbers zullen er met volle teugen van genieten. Mijn persoonlijke constatering aan het eind: ik houd gewoon meer van klassieke muziek dan van toneel.
Speellijst
Toneelgroep Maastricht, Brieven uit Genua. Gezien: Theater de Lieve Vrouw, Amersfoort, 28 oktober 2017. Nog te zien tot en met 14 november 2017 (foto Ben van Duin).
> Zelf ook iets moois gezien of gehoord? Deel het hier!
kunstHart 