Een gastbijdrage van Thea Derks. Jeroen Elfferich (Delft, 1965) begon zijn carrière als slagwerker in het schoolorkest van Pierre van Hauwe. Die had gewerkt met grootheden als Carl Orff en Zoltán Kodály en bracht hem een liefde bij voor onregelmatige Balkan-ritmes. Hij speelde drums en gitaar in popgroepen, bracht met zijn jazzband The Elfferich Four vier cd’s uit met eigen repertoire en toerde als solist met een loopstation langs festivals in binnen- en buitenland.
Sinds een jaar of acht schrijft hij minimalistische muziek voor twee piano’s. Onlangs verscheen zijn EP Dutch Piano Rhythms, met vijf nieuwe stukken. ‘Nog steeds heb ik niet alle mogelijkheden ontdekt.’
Zoals veel kinderen voelde ook Jeroen Elfferich zich aangetrokken tot trommels. ‘Op mijn tiende mocht ik van mijn ouders naar de muziekschool in Delft. Toen ze vroegen welk instrument ik wilde leren bespelen koos ik direct voor slagwerk.’ Die voorkeur bleek hij niet van vreemden te hebben: ‘Later ontdekte ik dat mijn vader korte tijd tamboer was geweest en een oom zelfs instructeur bij het grootste tamboerkorps van Leiden.’
> Lees gratis verder op theaderks.wordpress.com: De essentie van muziek ligt in eenvoud
kunstHart 