Opkrabbelen, voorbijfietsen, aanraken

Alleen nog dit weekend: een kleine maar fijne expositie van drie kunstenaars aan de Haagse Hofvijver. Bijzondere foto- en videokunst rond thema’s van persoonlijkheid en intimiteit.

Door Frans van Hilten. Ik kreeg een uitnodiging van een collega van mijn daytime-job. In zijn echte leven is hij kunstenaar. David de Haan exposeert met twee andere kunstenaars in KV02 (Korte Vijverberg 2, Den Haag). Gisteren heb ik die expositie met veel plezier bekeken en leuke gesprekken gehad met alle drie de kunstenaars. Aanwezigheid van de kunstenaars heeft voor mij een meerwaarde; het is een van de redenen waarom ik ook de eindexamenexpo van de kunstacademie altijd graag bezoek.

Jaloers op de bouwvakker

Sandra Minten vertelt in 90 eieren en een omelet het verhaal van Leen, die vanuit een situatie van dakloosheid en verslaving zijn weg terug naar een ‘normaal’ leven vindt via diverse instroomhuizen. Met foto’s en interviewquotes laat ze zien hoe dat met vallen en opstaan gaat. Wachtlijsten voor afkicken en voor een huurwoning, over terugvallen, de eenzaamheid in de lockdown omdat hij nog geen echt netwerk heeft opgebouwd in zijn nieuwe leven. Ervaart Leen de situatie als uitzichtloos, dan zijn de foto’s in zwart-wit, voelt hij perspectief, dan switcht Minten naar kleur. Ze vult haar eigen foto’s aan met een videodagboek en een serie polaroids van Leen zelf. Ik voel me geraakt door Leens jaloezie op de bouwvakker, die aan het eind van de dag trots kan zijn op wat hij die dag gemaakt heeft.

Tennisbal

Bibi-Joan Cahlo werpt in Hug me de vraag op waarom mannen onderling zoveel moeilijker omgaan met aanraking dan vrouwen. Aan de ene kant van de ruimte toont ze een videodrieluik van twee naakte mannen, die elkaar wél aanraken. Ze staan bijvoorbeeld ruggelings tegen elkaar met een tennisbal tussen zich in, smeren elkaar in met zonnebrand en staan gewoon naast elkaar voor zich uit te kijken, een arm om elkaar heengeslagen. Ze praten over hun observaties daarbij. Ertegenover hangen korte, maar indringende quotes zoals: ‘Men get excluded from certain valuable human characteristics, because they see it as feminine’. Ik denk terug aan mijn ‘huidhonger’ tijdens de lockdown. Ja, aanraking is waardevol. En toch herken ik dat veel mannen elkaar minder vanzelfsprekend met een omhelzing begroeten dan vrouwen.

Voorbijrazen

David de Haan fietst elke dag van zijn huis in Voorburg naar de eerdergenoemde daytime-job. Onderweg komt hij langs zeven bankjes, die elk met een foto op de expo hangen. Morning Routine bestaat uit twee videoschermen. Op het ene glijdt het landschap al fietsend voorbij. Zodra hij bij een bankje komt toont het andere scherm het uitzicht vanaf dat bankje – totdat hij het volgende bankje bereikt. Op dat tweede scherm staat de omgeving dus stil, terwijl voorbijgangers zich elk op hun eigen manier door het beeld haasten. Het werk gaat over de vraag of we ons altijd door het leven willen laten opjagen of zelf de keus maken af en toe stil te staan. Zittend op het bankje (inclusief prullenbak!) bij de schermen kom ik in elk geval heerlijk tot rust. Laat al die hectiek maar lekker voorbijrazen.

• Let’s Meet, met werk van Sandra Minten, David de Haan en Bibi-Joan Cahlo, KV02, Korte Vijverberg 2, nog te zien zaterdag 2 en zondag 3 april van 12.00 tot 17.00 uur.
• Ook iets moois gezien? Deel het met kunstHart!

(Foto header: Morning Routine van David de Haan, foto auteur)