Caroline van der Leeuw over haar nieuwe project The Jordan

‘Ik wil daar staan met mensen voor mijn neus’

Als Caro Emerald was ze een superster, maar haar eigen verhaal kwam onvoldoende aan bod. Nu maakt Caroline van der Leeuw haar eigen muziek als The Jordan, vernoemd naar de Amsterdamse buurt waar ze opgroeide. “De lat ligt heel hoog.”

Door Frans van Hilten. Popsongs met een knipoog naar de jaren dertig-veertig-vijftig waren het handelsmerk van Caro Emerald. Nu zangeres en boegbeeld Caroline van der Leeuw voor zichzelf is begonnen, moest ze op zoek naar een eigen stijl. Die leunt eerder lichtjes tegen triphop aan. “Het moest allereerst iets heel anders worden,” verklaart Van der Leeuw. “Caro Emerald was een collectief en een merk. Maar ik heb een heel brede muzikale interesse en zocht iets wat echt bij mij past. Ik wist dat ik verschillende stijlen kon zingen, maar of ik dat ook naar een hoog niveau kon tillen, daarvan had ik geen idee.”

Eigen verhalen

Behalve in stijl moest er ook een breuk komen in de inhoud. “Deze teksten zijn mijn eigen verhalen. Bij Caro Emerald kwamen de teksten niet echt uit mijzelf. Ik voelde me niet erg aangemoedigd door het collectief. Ik ben een bescheiden iemand, die zich snel in een hoek gezet voelt. Ik keek op tegen de talenten van de mensen met wie ik werkte. Werken vanuit de kracht van iemand anders is ook goed, maar nu ik uit mijn comfortzone kom, moet ik bouwen op wat ik zelf kan. De muziek van Caro Emerald was goed, buitengewoon goed zelfs. Dat maakte het moeilijk voor mezelf te beginnen. Ik vind het lastig The Jordan langs dezelfde succeslat te leggen, maar ik ben wel gegaan voor dezelfde kwaliteit, zo niet beter. Die lat ligt heel hoog, ja.”

Voor The Jordan schrijft Van der Leeuw niet op één vaste manier. “Elke dag kan er weer een song ontstaan op een nieuwe manier. Ik heb de vaste wetten die ik geleerd had achter me gelaten. Dingen als ‘een goed liedje komt in één keer eruit’. Ik heb nu een document waar ik alles inzet wat in mijn hoofd opkomt. Een zinsnede, een tekstuele hook, een soort kern van een tekst. Dat moet organisch ontstaan. Ik denk niet: ‘nu wil ik over dit onderwerp schrijven’, dat vind ik te bedacht. En als we dan een sessie hebben, kies ik uit dat document iets wat me leuk lijkt.” In die sessies ontstaan de uiteindelijke nummers, samen met medemuzikanten. “Ik heb een beetje applaus nodig, zelf ben ik te kritisch op mijn werk. Het is wel een doel hoor, iets in mijn eentje schrijven.”

The Jordan moet veel vrouwelijkheid uitstralen

Bij The Jordan heeft Caroline van der Leeuw alle touwtjes in handen. “Ook voor videoclips bijvoorbeeld. Ik heb overal invloed op. Dat betekent ook veel verantwoordelijkheid. Het gaat voor mij nu over meer dan het product; ik ben ook projectleider. Zoals gezegd ligt de lat hoog, maar ik realiseer me ook dat ik niet alles heel goed zelf kan. Maar dat uitkomst niet goed zou zijn, is geen optie.”

Zwarte kant van de mens

In de eerste singles van The Jordan, te zien op YouTube, zien en horen we een vrijgevochten vrouw, die laat weten klaar te zijn met ‘the bullshit’. Hoewel het debuutalbum Nowhere Near The Sky pas 23 februari 2023 uitkomt, weet Van der Leeuw nu al dat het tweede album anders zal zijn qua thematiek. “Het afgeven op wat geweest is, is denk ik een bepaalde fase, daar komt weer iets anders achteraan. Ik ben zelf ook nog benieuwd waar het naartoe gaat. Het verhaal vormt zich vanzelf, maar het zal wel weer een rode draad hebben, een eigen smoel. Ik denk dat het te maken zal hebben met de zwarte kant van ons als mens. Over hoe graag we allemaal gelukkig en rijk willen zijn en wat voor brokken we daarmee maken. Niet direct politiek, wel maatschappijkritisch. En feministisch.”

Vrouwen spelen ook in de clips van The Jordan een grote rol. “Dat kwam vanuit een onderbuikgevoel. Het moet veel vrouwelijkheid uitstralen. In de eerste twee clips kon ik nog niet zelf zingen, omdat het nog geheim was dat ik The Jordan was.”

Onwennig en fijn

Vanaf januari gaat The Jordan serieus toeren, onder andere langs Eurosonic/Noorderslag en Paradiso, maar ook over de grens. Tot nog toe heeft Van der Leeuw pas één optreden en een paar promo’s achter de rug. “Het is nog wat onwennig, maar dat heb ik wel vaker gehad, bijvoorbeeld toen ik voor het eerst weer ging optreden nadat ik zwanger was geweest. Maar het is ook heel fijn. Dat is uiteindelijk waarvoor ik het doe: ik wil daar staan en mensen voor mijn neus hebben. Ik kan niet wachten om te gaan toeren; dan krijg je de show ook pas echt onder de knie.”

Als iederéén leuk vindt wat je doet heb je iets niet goed gedaan

Wie radicaal van koers verandert, kan gemengde reacties verwachten. Caroline van der Leeuw is er vooralsnog blij mee. “Als je iets heel anders gaat doen, is er altijd een groep verdrietig, terwijl een andere groep het cool en vet vindt. Als iederéén het leuk vindt wat je doet, heb je denk ik ook iets niet goed gedaan. Bovendien heb ik veel volgers uit het vak.”

Helemaal dood is Caro Emerald met de geboorte van The Jordan niet perse. “Wie weet vind ik het over tien jaar weer heel leuk nog eens iets met Caro te doen.”

• Meer informatie en concertagenda: www.thejordanmusic.com
• Ook iets moois gezien? Deel het met kunstHart!