Door: Bert Kleiboer. Vanaf moment dat De Kift van zich af blaast op het podium van ’t Deventer Burgerweeshuis, krijg ik een niet te onderdrukken grijns op mijn gezicht. Die blijft staan tot na de toegift.
“Toen was het een bont gezelschap muzikanten uit de kraakscene, die hun ooms met trompetten hadden meegenomen op het podium en hun moeders achter de tafel met merchandise hadden gezet”
Ik ben een fan. De Kift verrast al sinds de jaren 80 met dolgedraaide blazers, verveloze gitaren, rammelend slagwerk, gedreven praatzang en uitbundig roepende achtergrondkoortjes. Opgewekte waanzin. De teksten in ’t Nederlands met een woordkeus uit onheuglijke tijden, net als de sleetse pakken.
Als student zag ik deze troep voor het eerst, eind jaren in het Wageningse Unitas. Toen was het een bont gezelschap muzikanten uit de kraakscene, die hun ooms met trompetten hadden meegenomen op het podium en hun moeders achter de tafel met merchandise hadden gezet.
Old school new wave en fanfarepunk
De ooms en moeders zijn er niet meer bij. Het gezelschap blijft bont. De muzikanten zijn zelf bijna oude kerels. Nu delen ze het podium met een stel jonge gastjes. Rats on Rafts. Drie jongens en een meisje en het geluid van new wave van The Cure en Echo and the Bunnymen. Wereldleed met rondzingende elektrische gitaren, zwevende akkoorden en zichzelf gekeerde galmende zang. Zoals ’t hoorde in de eighties. In hun gezamenlijke show wisselen de Rats en De Kift elkaar af en spelen (door) elkaars nummers. En wat blijkt? Old school new wave gaat heel fijn samen met fanfarepunk. Het leed van deze wereld wordt een feest met de opgewekte waanzin. Dit moet je meemaken.
- Beleefd op 28 oktober Burgerweeshuis, Deventer. Meer data: dekift.nl/agenda
- Lees van Bert Kleiboer ook: Ariadne auf Naxos door de Reisopera: fantastische trip van drie vrouwenstemmen
kunstHart 