Emotionele solo van La Verità Dance Company

‘Onze coronababy’ noemt Alex Kyriakoulis de voorstelling Under Pressure, gedanst door zijn partner Natasa Frantzi. Dubbel wrang dat beide voorstellingen, in Den Haag en in Bornem, onlangs werden afgeblazen vanwege datzelfde corona. Gelukkig heropende de Belgische cultuursector op tijd voor de voorstelling in Bornem op zaterdag 22 januari.

Door Frans van Hilten. La Verità Dance Company, gevestigd in Mechelen, bestaat uit de oorspronkelijk Griekse dansers Alex Kyriakoulis en Natasa Frantzi. De Italiaanse naam werd ingegeven door de tekst La verità mi fa male (De waarheid doet me pijn, uit een Italiaans lied), want de waarheid vormt de kern van wat ze met hun publiek willen delen.

Toen in 2020 de eerste lockdown inging, waren beiden juist aan het repeteren in het Korzo Theater in Den Haag. Ze moesten meteen terug naar huis en waren op zichzelf teruggeworpen. In lockdown ontstond Under Pressure. ‘Meestal werken we met meer dansers,” vertelt Frantzi. “Nu kon dat niet en dat bood ons de kans een keer een solo te maken.’

Huilen

Under Pressure gaat over de menselijke reactie op druk van buitenaf. ‘Het is een commentaar op de maatschappij,’ zegt Kyriakoulis. ‘Iedereen heeft eigen redenen waardoor hij druk ervaart of geobsedeerd raakt. In Europa is de vraag misschien of de wifi het doet, in Afrika of er eten is. De vraag is: hoe reageert het lichaam op die druk?’

‘Externe factoren veroorzaken druk, maar hoe vertaalt die zich in je lichaam, zonder woorden, in beweging?’ zegt Frantzi. ‘De manier waarop ik dans is steeds gedreven door emoties. Ons doel is dat iedereen er iets in zal zien waarmee hij of zij zich verbonden voelt.’

‘Het stuk is heel intens, het meest natuurlijk voor Natasa als danser. Na de try-out kwamen verschillende mensen ons vertellen dat ze erom hadden gehuild, en allemaal met een heel ander verhaal,’ vertelt Kyriakoulis. ‘De een had een burn-out gehad, een ander paniekaanvallen, maar allen herkenden ze zich in dit stuk.’

Natasa Frantzi: ‘In de situatie van nu is er natuurlijk veel druk door het verplichte afstand houden, de lockdown. Er ploppen overal regels op: je moet dit, je mag niet dat. Dat zou je politiek kunnen duiden, maar we benoemen dat zelf niet.’

Atmosfeer

Alex Kyriakoulis noemt Under Pressure geen dansstuk, maar een ‘totaal-performance vol met dans’, die samen met beeld en muziek één expressietaal vormt. ‘Het toneelbeeld bestaat uit een gordijn en licht. Dat kan claustrofobisch aanvoelen, maar een wit, ovaal hangend gordijn kan ook andere associaties oproepen, zoals een ziekenhuis of een bruidsjurk. Hoe het ook zij, Natasa blijft gedurende het hele stuk in deze kooi. Met het licht scheppen we steeds een andere atmosfeer, als reflectie op de emoties in het stuk.’

Kyriakoulis choreografeerde, maar selecteerde ook de muziek. ‘Je wist precies wat je wou,’ knikt Frantzi, ‘alles moest heel direct zijn en zonder anderen erbij.’

‘De muziek mag de kijker niet te veel verstoren, niet te veel informatie geven,’ zegt Kyriakoulis. ‘Ik wil het publiek hypnotiseren om mijn performer te volgen. Maak de reis mee met Natasa, volg het verhaal.’

Love me tender

Vreemde eend in de muzikale bijt is Love me tender gezongen door Elvis Presley. ‘Dat is een commentaar,’ legt Alex Kyriakoulis uit. ‘De hele maatschappij geeft voortdurend aan wat je moet en wat je niet mag. Ze houden niet van je om wie je bent, ze willen je veranderen.’

• La Verità Dance Company, Under Pressure,
  weer te zien: 21 januari 2023, Teatro das Figuras, Portugal
• Ook iets moois gezien? Deel het met kunstHart!

Foto boven (c) Gieljan Verhofstadt.