Door: Petra van der Kroft. Het begint zo mooi. Een eerste ontmoeting die indruk maakt. Zij drinkt een kopje koffie in een restaurant, hij werkt in de keuken. Ze hebben een kort gesprek waarin de vonk meteen overslaat. Hij is de eerste die actie onderneemt en rent haar achterna naar de metro, waar hij door de sluitende deuren heen haar nog net zijn nummer kan geven. Wat volgt is een gepassioneerd liefdesavontuur.

Ruzies en goedmaakseks

Maar passie alleen blijkt niet voldoende. De twee hoofdpersonen leven in een bubbel. Ze hebben geen gemeenschappelijke vrienden of interesses en ze communiceren alleen via lichamelijk contact. Zinnen worden niet afgemaakt, gedachtes en emoties bijna niet uitgesproken. Ze worstelen beiden met bepaalde kwetsbaarheden waarvan ze elkaar wel deelgenoot maken, maar ze leveren geen bijdrage aan het sterker worden. Juist niet. Ze voeden elkaars angsten en vooral zij gebruikt de zijnen tegen hem. Na een mooi begin, ontvouwt het verhaal zich als een opeenvolging van ruzies en goedmaakseks. Als uiteindelijk de liefde tussen de twee verdwijnt en geweld de overhand neemt, besluit hij dat het afgelopen moet zijn tussen hen.

Dicht op de huid

De film beoogt te onderzoeken hoe zoete liefde zuur wordt. Hoe passie om kan slaan in geweld. Naar mijn mening slaagt de film daar grotendeels in. Zoals je van een filmhuis-film mag verwachten, zijn de beelden en het spel indringend. Het is dicht op de huid gefilmd. De intimiteit tussen de twee hoofdpersonen is goed voelbaar. En ook de breekpunten in de relatie zijn met knappe dialogen neergezet. Ik mis alleen een reden voor haar hysterie. Ik vroeg me af en toe echt af: waarom doe je zo? Zijn gevoeligheden worden beter verklaard. Maar wellicht is dat bewust gedaan. Als kijker kun je je daardoor wel beter voorstellen waarom hij doet wat hij uiteindelijk doet. Zijn onbegrip is voelbaar. Zijn zwakheden zijn bij haar bekend en zij speelt ermee. Zij laat zich tegelijkertijd niet kennen, waardoor niet alleen hij, maar ook de kijker haar niet begrijpt.

Ik was erop voorbereid om twee mensen volledig naar de kloten te zien gaan

Poster Out of Love
Poster Out of Love

Hoewel ik me kan voorstellen dat sommige mensen de dynamiek tussen de twee geliefden heftig en destructief zullen vinden en zich misschien zelfs zullen afvragen tijdens de film: wat bindt hen nog? Waarom gaan die twee niet gewoon uit elkaar?, ging het mij eigenlijk nog niet ver genoeg. Het eerste dat ik dacht na de film was: nou dat kan veel erger. Zegt misschien meer over mij dan over de film, maar ik dacht het nou eenmaal. De relatie lijkt bijvoorbeeld geen invloed te hebben op het dagelijks functioneren van de hoofdpersonen. In die zin had het voor mij extremer gemogen. Ik was erop voorbereid om twee mensen volledig naar de kloten te zien gaan, maar ze herstelden snel en bleven overeind.

Out of Love, gezien: 4 september, Filmhuis Den Haag
Regie: Paloma Aguilera Valdebenito
Varya: Naomi Velissariou
Nik: Danil Vorobyev

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.